Na današnji dan pre 145 godina Leskovac je oslobođen od Turaka. Više od četiri veka, od 1454. do 1877. grad na Veternici bio je turska varoš, a nakon oslobođenja, Leskovac iz orijentalne turske kasabe prerasta u moderan grad.
Organizovane borbe Srba za oslobođenje počele su u godinama nakon austrijsko-turskog rata, krajem 18. veka. Početkom devetnaestog usledio je najpre Prvi, a ubrzo i Drugi srpski ustanak, pod vođstvom Karađorđa Petrovića i Miloša Obrenovića. Značajan doprinos u tim borbama za oslobođenje dale su i pojedine ličnosti iz leskovačkog kraja.
Leskovac je od okupacije duge četiri veka oslobođen 11. decembra po starom, odnosno 24. po novom kalendaru, kada je u grad stigla konjica sa Koletom Rašićem i drugim pripadnicima tajne oslobodilačke organizacije Niški komitet. Četa je ušla u grad praćena povicima „ Živeo Knez Milan! Živela Srbija“, a uzbuđen narod ju je pratio do crkve Odžaklije. Nakon oslobođenja, počelo je iseljavanje Turaka iz Leskovca, nakon čega se grad na Veternici ubrzano razvija. Prema popisu iz 1884. Leskovac je bio drugi u Srbiji po broju zanatlija i trgovaca, odmah nakon Beograda.
Za vreme ropstva pod Turcima sagrađena je crkva Odžaklija, u čijem je dvorištu sredinom 19. veka podignuta takozvana „Ča Mitina škola“. Zahvaljujući veri i obrazovanju, narod u ovom kraju sačuvao je svoj identitet.
O viševekovnoj vladavini Turaka danas svedoči samo jedna kuća u našem gradu, koju je pre oslobođenja sagradio turski komandant. U pitanju je objekat poznatiji kao Gradska kuća, koji pripada Narodnom muzeju. Jedan od značajnijih spomenika iz perioda oslobođenja Leskovca od Turaka nalazi se u porti manastira Čukljenik u istoimenom mestu, posvećen Vlajku Radenkoviću, naredniku srpske vojske, koji je poginuo u bici kod Dilaver-begove kule u Vučju.